Archi-textuur (2)

Korte tijd geleden, als apotheose van een postuniversitaire cursus “stadsontwikkeling / inbreiding & uitbreiding” werd ons een fietstochtje aangeboden in één van Antwerpens mega werven: het Eilandje.

De ‘Times they are a-changin’ “ sinds Cor Bezemer’s eerste ontwikkeling aan de Amsterdamstraat (juist achter de ‘Chiquita’ –Friendship-building’), de moeizame verkoop van de appartementen begin jaren ’90 van de vorige eeuw en wat we nu mochten ervaren vorige maand..

Ook hier rijzen als paddestoelen honderden nieuwe wooneenheden uit de grond, analoog met de tomeloze ambitie van een gedreven stadsbestuur. Ik heb er een goed oog in dat dit stadsdeel een evenwichtige mix zal bevatten om tot een volwassen leefbaar en betaalbaar kwartier te blijven, een echte toegevoegde waarde om deze stad terug te leren houden van haar waterfront.

Maar wat thans nog ontbreekt, dixit de planners, is de funding van een echt verzameld Maritiem Museum op het (Droogdokken)deel van het Eilandje.

Suggestie: de IRET's -en vele andere bouwpromotoren (Nieuw Zuid ook om geen namen te noemen) die thans het Schoon Weer uitmaken in de Stad, en vele euro's omzet draaien (het weze hun allemaal gegund hoor) waarom zouden zij geen bijdrage leveren aan de gemeenschap door deze 'missing link' in te vullen? 

Toen de tunnels in Brussel nog op instorten stonden, stonden privépartijen onmiddellijk klaar met 'oplossingen'..

Schepen van Ruimtelijke Ordening, Rob Vandevelde stelt terecht dat de katalysator van vele initiatieven door de privé er pas komen wanneer de gemeenschap haar nek uitsteekt (MAS / Red Star / Havenhuis) en heeft uitgestoken op het Eilandje.

Dat de bouw- & immowereld als 'de privé' de lift terugstuurt naar de Stad?