Sport en bedrijfsleven hebben meer met elkaar te maken dan menigeen zou denken.

Nathalie Guide

Nu de zomer in volle glorie is en de "out of office" niet meer te tellen zijn. Is het tijd om onze batterijen ook weer 200% op te laden met een sportvakantie.

Sport en bedrijfsleven hebben meer met elkaar te maken dan menigeen zou denken. Ze willen allebei hogerop komen en de technieken die ze daarvoor kunnen gebruiken, vertonen opvallende overeenkomsten.
Afgelopen week hebben mijn sportieve emotie's elkaar in een super snel tempo opgevolgd.
Het begon aan als een doodgewone inschrijving voor een halve marathon van Bédoin richting top Mont Ventoux. Tot ik met een kleine schare van 400 super gevormde gespierde mannen en vrouwen aan het vertrek stond, dan besefte ik dat dit geen normale loop was.

Een gemiddeld stijgingspercentage van 9,5 %, met een maximale helling van 12 %. Zolang we in het bos bleven lopen, vielen de weersomstandigheden mee en bleef ik lopen (soms met heel kleine stapjes vooruit).
Vanaf de bosrand en we in de laatste lijn van 6 km zaten, joegen zware windstoten ons terug achteruit. Ik wist niet dat 6 km zo lang was. Toen ik eindelijk boven op de top kwam met tranen in de ogen en volledig leeg, was ik meer dan overtuigd dat dit nu wel de laatste keer was.


Maar dit was nog niet alles voor deze sportieve vakantie. Twee dagen later, stond opnieuw de beklimming van de Mont Ventoux op het programma, nu met de fiets. Ik wou eerst forfait geven omdat ik die verdomde berg al volledig op de grond bestudeerd had meter voor meter. Maar ja, we gingen het ieder op ons eigen tempo doen. Jawadde!!! Met twee andere super dames en een man aan mijn zijde die voortdurend verslag uitbracht van het gehaalde hoogtepercentage en onze snelheid.

Vanaf km 12 begon ik te denken aan stoppen, maar je kon gewoon niet stoppen met trappen of je viel achterover van de steilheid van de weg. Er was gewoon geen andere optie dan trappen. De laatste 6 km waren wederom martelminuten. Een scherpe wind, een bijtende koude, de gedenksteen van Simpson, de valse supporters, het zwoegen van al die fietsers, de verdomde stilte buiten het guren van de wind. 

Opgeven, aub, ik ben het beu. Ik wil geen 500 m meer naar boven klimmen, het gaat gewoon niet meer. Dan zag ik de tekst voor mijn ogen 'pain is temporary, glory forever' Samen met  de andere van de MMC hebben we trillend van de koude de top gehaald.

En dan, naar beneden, wauw met topsnelheden van 60 km/u (onverantwoord) maar zo zalig. Daarvoor alleen wil naar boven fietsen.

 

 

Vele denken dat het vinden van een bedrijfspand en een ideale nieuwe gebruiker op dit moment onmogelijk is wegens "de economie"
Geen enkel bedrijf is zomaar op dat ideale pand gekomen, geen enkele investeerder heeft zomaar uit geluk een investering gedaan. Uiteraard speelt de de economie mee, maar het is vooral een kwestie van blijven doorwerken, timmeren aan dat ideaal dossier en benaderen vanuit een ander standpunt.

In de sport wordt er hard gewerkt aan een prestatie en wordt doorzettingsvermogen bekroond.
In een onderneming kan de bedrijfsleider zich het best waarmaken, als hij het schip door woelige wateren moet loodsen. Sporter en manager functioneren in een zeer competitieve omgeving. Beiden leggen een bijzonder sterke discipline aan de dag en hebben een enorme werklust. Je ziet managers veel werkuren presteren, net zoals sporters na de training nog mentaal verder trainen.

Daarom blijven wij voor en achter de schermen verder trainen, onze gebouwen op de beste manier positioneren, onze kandidaten scouten en begeleiden .

G. Marina De Groof MRICS

Geschreven door